Przerwa trochę urlopowa, trochę przeznaczona na pracę. Czym się zajmowałam ostatnio? Techniką nie nową, bynajmniej, bo starożytną, u mnie goszczącą po raz pierwszy, ale na pewno nie ostatni.
Sgraffito (z włoskiego graffiare, czyli ryć, drapać) to technika szerokiego zastosowania, którą np. wykorzystywano obok malarstwa naściennego do ozdabiania fasad domów i wnętrz. Polega na zeskrobywaniu wierzchniej warstwy tynku, co odsłania wzór w zazwyczaj kontrastowym kolorze tynku, który znajdował się pod zeskrobywaną warstwą.
 |
| Tutaj fasada zamku w Krasiczynie |
Jak wspomniałam, technika powstała w starożytności, jednak największą popularnością cieszyła się w renesansie. Wzory powstałe przez drapanie ozdabiały również meble i sprzęty domowe. Polegało to na zdrapywaniu patyny (ciemnej farby) z powierzchni pokrytej wcześniej płatkami złota, tzw. Sgraffito na pozłocie.
Sgraffito stosowano również do dekoracji naczyń, jest to technika bardzo popularna do dzisiaj.
 |
| To datowane na 17 wiek naczynia przewiezione z Europy do Ameryki w czasach kolonizacji |
Dziś sgraffito na ceramice to całe bogactwo wzornicze, które daje niesłychane możliwości twórcze. Może być stosowane na tysiące różnych sposobów, chętnych odsyłam do eksploracji tematu na własną rękę.
Oto efekty moich prób:
Cukiernica
Waza
Misa (portret babci mi wyszedł)
Niestety, tylko jedno zdjęcie, na reszcie strasznie przeszkadzały bliki odbitego światła
Wazon
Ten ostatni eksponat posłużył mi do nakręcenia krótkiego filmu. Więc jeśli chcecie zobaczyć jak wygląda proces tworzenia wazonu od bezkształtnej masy do końcowej formy. poświęćcie 5 minut na obejrzenie filmu. Będę, rzecz jasna, wdzięczna za wszelkie komentarze. Lepszy ze mnie ceramik, reżyser i montażysta, ale robienie filmów spodobało mi się na tyle, że zamierzam częściej filmować swoje twórcze procesy. Trwają negocjacje z operatorem :)
Jak Wam się podoba sgraffito?
